Autor: Meg Cabot
Tłumaczenie: Edyta
Jaczewska
Wydawnictwo: Amber
Liczba stron: 254
Recenzentka: Cleo
Pisałam już kiedyś,
że lubię utwory Meg Cabot. Książki tej amerykańskiej pisarki zawsze wprawiają
mnie w dobry humor. Są napisane językiem prostym. Takim, który od razu trafia
do czytelnika w każdym wieku. Do młodego przede wszystkim. Dlatego, kiedy
zobaczyłam tytuł, którego jeszcze nie znałam, stwierdziłam, że przed kupnem
nowej książki nic mnie nie powstrzyma.
„Dziewczyna Ameryki”
to powieść napisana przez Meg Cabot w 2002 roku. W tym samym czasie została też
wydana przez wydawnictwo Harper Collins Publishers, a następnie w Polsce, przez
wydawnictwo Amber.
Książka jest
opowieścią o piętnastoletniej Samancie Madison, będącej wiecznie zbuntowaną
artystką. Nastolatka ta to dziewczyna o miedzianorudych włosach, która ubiera
się tylko w czarne stroje. Samantha cierpi z powodu skrytej miłości do Jacka – chłopaka
własnej siostry Lucy. Jej rozgoryczenie pogłębia się, ponieważ rodzice zmuszają
ją do uczestniczenia w dodatkowych lekcjach rysunku u Susan Boone, a dziewczyna
bardzo nie lubi tej nauczycielki! Pewnego dnia nie dociera na lekcję i przez
przypadek ratuje życie samego prezydenta USA. W wypadku tym doznaje bolesnej
kontuzji, gdyż łamie sobie rękę w nadgarstku. Prezydent jest dziewczynie bardzo
wdzięczny i chcąc jej wynagrodzić ból oraz poświęcenie, zaprasza Samanthę na
obiad do Białego Domu. Nastolatka przyjmuje zaproszenie. Nie da się ukryć, że
jest ono bardzo kuszące! Na miejscu okazuje się, że prezydent ma o rok
starszego od Samanthy syna – Davida. Młodzi ludzie teoretycznie powinni
przypaść sobie do gustu. Obydwoje lubią muzykę ska i Gwen Stefani. Jednak
Samantha początkowo nie ma o „pierwszym chłopaku” dobrego zdania. Przypadek
sprawia, że wszyscy jej znajomi zaczynają dostrzegać w nich „parę”.
„Dziewczyna Ameryki”
jest jedną z wielu książek Meg Cabot, które przeczytałam. Jej zaletami są
interesująca fabuła, barwni bohaterowie i przystępny język. Problemy bohaterki
przedstawione są w sposób ciekawy. Autorka nie wyśmiewa młodzieży i nie poucza.
Dlatego zachęcam do przeczytania tej książki.
Copyright © 2013 Cleo
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz